In mijn boek 'Voltaire en de Europese Unie' schreef ik dat er in België aan industriële spionage gedaan werd dat het een lieve lust is. Officiële bronnen loochenden het in alle toonaarden, behalve enkele Europese parlementairen en mensen, die nauw bij projecten betrokken waren. Niemand luisterde echter naar hen om 'bondgenoten' niet op de tenen te trappen. Kristof Clerix bevestigde mijn stelling in zijn boek 'Vrij Spel'. Er gebeurden inbraken en er vonden afluisterpratijken plaats, maar niemand van de autoriteiten of het gerecht greep in. In de gebouwen van de EU werden dozen gevonden, die bijna alle gesprekken van vergaderingen van de EU kon afluisteren. Maar ook de EU reageerde niet. Was de Europese president daar niet van op de hoogte? Nu worden zijn telefoons afgetapt. De etterbuil van het NSA is dank zij klokkenluider Snowdon opengesprongen. Het was deze man die de kat de bel aanbond en de EU had hem asiel moeten verlenen ipv Poetin. Eigenlijk verliest de EU hier iedere elementaire vorm van zelfrespect. De weergaloze honger van het NSA, dat enkel vindt dat het doel de middelen heiligt, leidt ons opnieuw naar de moraal van de jungle, hoewel de christelijke Amerikanen zouden moeten weten, dat dit tegen de christelijke moraal is. De Braziliaanse presidente Dilma Rousseff heeft na een afluisterschandaal een officieel bezoek aan Washington gewoon afgezegd. Deze vrouw heeft veel meer moed getoond dan heel de EU samen. Ik ben benieuwd wat de Belgische regering gaat ondernemen tegen cyberspionage. U weet het al: niets natuurlijk. Ondertussen werden in Engeland op vraag van de NSA journalisten een dag gevangen gehouden, allemaal onder het mom dat het de veiligheid dient. Niets is minder waar. Men wil de vrije mening fnuiken. Voor zover ik weet heeft noch PEN noch Amnesty International ivm dit incident iets ondernomen. 'Big Brother' is de bittere realiteit.
